تفاوت قیام دی ماه ۱۳۹۶ با قیام های قبلی

تفاوت قیام دی ماه ۱۳۹۶ با قیام های قبلی

اولین جرقه قیام دی ماه در ۷دی در شهر مشهد زده شد وبسرعت به ۱۴۳ شهر گسترش یافت.

تعداد کشته ها در این قیام دست کم ۵۰ نفر وآمار زخمی ها بیش از ۱۰۰ نفر وآمار باز داشت ها نیز ۸۰۰۰ نفر بوده است

چه تضمینی وجود دارد قیامی که از دیماه ۹۶ آغاز شد و تا به امروز در شکل خیزش، اعتصاب و... ادامه یافته، مانند قیام ۷۸ و ۸۸ سرکوب نشود؟

سوال: تضمین استمرار قیام چیست؟ آیا رژیم نمی‌تواند این قیام را هم سرکوب کند؟

پاسخ: این قیام کیفاً با قیام ۷۸ و ۸۸متفاوت است-به چند علت:

-قیام ۷۸ زمانی شکل گرفت که خامنه‌ای برای مانور می‌خواست خاتمی را به صورت شیخ اصلاحات سر کار بیاورد. همین موضوع در بالای نظام شکافی ایجاد کرد. در این شکاف بود که دانشجویان توانستند آن قیام حماسی را خلق کنند.

اما چون این قیام حاصل شکاف در بالای نظام بود، خاتمی به سرعت خطر را حس کرد و با خامنه‌ای همسو شد و فرمان سرکوب را داد.

از اینرو قیام هرچند ضربه‌ای سنگین به رژیم بود، اما فرصت استمرار پیدا نکرد.

از طرفی سیاست مماشات هم توسط اروپا و آمریکا، به ویژه در رابطه با آخوند خاتمی در پیش بود و جهان از قیام حمایت نکرد.

قیام ۸۸ هم حاصل شکاف در بالای نظام بود. یعنی دعوای قدرت میان موسوی و کروبی با خامنه‌ای. از اینرو با کوتاه‌آمدن و خیانت موسوی و کروبی، همچنین به یمن مماشات شرم‌آور دولت اوباما با رژیم، این قیام هم سرکوب شد.

اما قیامی که از دیماه ۹۶ شروع شده کیفاً متفاوت با قیامهای قبلی است:

- نیروی قیام، اقشار گسترده و جان به لب رسیده توده‌های جامعه از گروه‌های مختلف اجتماعی هستند.

-رژیم در هیچ‌یک از زمینه‌های اقتصادی، سیاسی و بین‌المللی پشتوانه و قدرت حل تضاد برای متوقف کردن قیام را ندارد.

به‌دلیل وجود شرایط عینی و موقعیت انقلابی (نفرت عمومی مردم ایران از رژیم)، سرکوب هم هر چه بیشتر راه گسترش و خیزش کانونها و شهرهای شورشی را باز می‌کند.

-رژیم ولایت فقیه طی پروسه دیماه ۹۶ تا مرداد ۹۷ نسبت روزهای قبل از ۷دیماه۹۶ تضعیف و شکننده شده و حلقه محاصره تنگناها علیه او در تمامی زمینه‌ها تنگ‌ترشده است.

-اینبار قیام هیچ ربطی به شکاف در بالای نظام ندارد. از اینرو در بالای نظام هم اگر آخوندها ولو مقطعی با هم کنار بیایند (مانند قیام ۷۸ و ۸۸) هیچ تاثیری در فروکش کردن قیام نخواهد داشت. (البته شکاف در بالا به تضعیف رژیم و در نتیجه پیشروی قیام بسیار کمک می‌کند)

-اینبار قیام در شرایطی شعله کشید که سیاست مماشات با رفتن دولت اوباما دیگر وجه غالب نبود. از اینرو شاهد هستیم که دولت آمریکا پیاپی از مردم ایران حمایت کرده و تاکید می‌کند در کنار مردم ایران و در مقابل رژیم ایستاده است.

-و مهمترین نکته: وجود کانونهای شورشی مجاهدین در شهرهای مختلف است که نه تنها اجازه فروکش کردن قیام را نمی‌دهند، بلکه هر روز به قیام سمت سرنگون‌‌کنندگی بیشتر داده و به آن شتاب می‌دهند. (سایت حکومتی بهارستانه: کانونهای شورشی مجاهدین اعتراضات صنفی را هم در کمتر از یکساعت تبدیل به اعتراضات ساختارشکنانه و براندازانه می‌کنند!)

-از سوی دیگر رژیم در زیر فشار چند بحران مرگبار دست و پا زده و روز به‌روز ضعیف‌تر می‌شود: بازگشت بی‌رحمانه‌تری تحریمها-جنگ شدید باندی-فروپاشی اقتصادی-انزوای جهانی-خشم و نفرت اجتماعی

🔹🔹نتیجه‌گیری:

قیامی که اکنون در ایران جریان دارد، تکامل‌یافته قیامهای قبلی مردم ایران است.

از سوی دیگر به دلایل بالا این قیام برای رژیم قابل مهار نیست. با هر فراز و نشیبی که داشته باشد، باز هم رو به پیش و در حال گستردگی‌ست.

در این قیام تمامی اقشار به‌جان آمده شرکت دارند. اعتصابات سراسری معلمان، بازاریان و کامیونداران گواه آن است.

پس با حرکات اعتراضی پیاپی، اعتصابهای سراسری مستمر و خیزشهای مردمی می‌توانیم هرچه بیشتر رژیم را به لبه پرتگاه سرنگونی نزدیک کرده و ضربه نهایی را به آن وارد کنیم.